به گزارش علمدار بصیر: هیاهوها و جنجال‌های این روزهای کشورهای غربی در قبال سلاح‌های شیمیایی سوریه و سکوت مطلق دیرپای این کشورها در قبال مجموعه رنگارنگ تسلیحات کشتار جمعی رژیم صهیونیستی تناقضی بوده که کمتر ذهن پرسش‌گری به راحتی توانسته از کنار آن عبور کند.

استفاده اسرائیل از سلاح‌های کشتار جمعی به جنگ سال 1948 برمی‌گردد. گروه‌های صهیونیستی به رهبری »دیوید بن گوریون» که اولین نخست‌وزیر اسرائیل بود ایجاد رعب و وحشت در بین فلسطینی‌های بومی را در دستور کار قرار داده بودند تا آنها را وادار به ترک سرزمینشان کنند.

چنانکه کمیته بین‌المللی صلیب سرخ گزارش داده گروه‌های صهیونیست در ماه مه سال 1948 آب آشامیدنی شهر «عکا»  در فلسطین را به باکتری بیماری حصبه آلوده کردند که بسیاری از ساکنان این شهر را به این بیماری مبتلا کرد.

گزارش زیر نگاهی است به شرح  توسل اسرائیل به گازهای ممنوع سمی از زبان برخی از قربانیان این سلاح‌ها. شرح مختصری درباره هر کدام از موارد استفاده از این گازها هم فراهم آورده شده است.

• استفاده از 8 گاز سمی اعصاب در سال 2001

در سال 2001، دست‌کم هشت مورد استفاده از گازهای سمی اعصاب علیه مردم فلسطین ثبت شده است. استفاده از این گازها از تاریخ 12 فوریه سال 2001 از منطقه غزه (خان یونس و منطقه‌ای در مجاور آن به نام «اردوگاه قربی») آغاز شده و تا پایان مارس سال 2001 ادامه داشته است.

گزارش‌هایی که منابع مستند فراهم آورده‌اند نشان می‌دهد افرادی که در معرض این گازها قرار گرفته‌اند ویژگیهای بالینی زیادی مانند تشنج نشان می‌دهند. دکتر «سالاخ شامی» از جمله پزشکان بیمارستانی در غزه است که دست‌کم با 130 نفر از افرادی که از استنشاق این گازها مسموم شده بودند سر و کار داشته است.

وی درباره نشانه‌های مسمومیت با این گاز چنین می‌گوید: «هیچوقت چنین چیزی ندیده بودم. قربانی‌ها بالا و پایین می‌پریدند و به چپ و راست غلت می‌خوردند. تشنج داشتند. نوعی هیستری بود. می‌لرزیدند. قربانی‌ها بی‌هوش می‌شدند و بعد که به هوش می‌آمدند، تشنج داشتند، استفراغ می‌کردند، احساس گم‌گشتگی و درد داشتند.» (منبع: مصاحبه‌های انتخاب شده از فیلم نوار غزه، ساخت جیمز لانگلی، فیلم‌ساز آمریکایی). 

کانیستر شلیک گازهای سمی توسط اسرائیل

نیروهای اسرائیلی در 18 فوریه سال 2001 بار دیگر از گازهای سمی استفاده کردند. بسیاری از زنان و کودکان بر اثر استنشاق این گازها به خفگی، گرفتگی‌های عضلانی و تشنج مبتلا شدند.

238 شهروند فلسطینی از استنشاق این گازها مسموم شدند. وزارت بهداشت فلسطین گزارش داد 55 کودک فلسطینی در معرف این گازهای سمی قرار گرفتند.

در دوم مارس سال 2001 باز هم از این گازها، این بار در روستای «البیره» در نوار غزه استفاده کرد. در این حمله نیز شمار زیادی مجروح شدند.

استفاده از گازهای سمی در سال 2003

در اکتبر سال 2003 گزارش شد نیروهای اسرائیلی در شهر «رفح» در نوار غزه نارنجک‌های گازی شلیک کرده‌اند. مقامات پزشکی از مردم خواستند به هر قیمتی شده از این حمله‌های گازی فرار کنند، چرا که این گازها علاوه بر ایجاد مشکلات تنفسی دستگاه عصبی را نیز دچار مشکل می‌کند.

حمله‌های شیمیایی سال 2004

در 10 ژوئن سال 2004 ارتش اسرائیل از نوعی گاز در شهر الزاویه در شمال کرانه باختری اعصاب استفاده کرد که به روایت یکی از فعالان فلسطینی به نام «گاش شالوم» نوع جدید و ناشناخته‌ای از گاز اعصاب بود.

به گفته وی، شلیک این نارنجک‌ها با دودو سیاهی همراه بود و قربانیانی که آن را استنشاق کرده بودند با عوارضی مانند از دست دادن هشیاری، تب زیاد، گرفتگی شدید عضلانی مواجه می‌شد.

این روایت‌های اولیه باعث شد واحدهای پزشکی شهر الزاویه که بیش از صد نفر از قربانیان این گازها را درمان می‌کردند اعلام کردند گازهای استفاده شده به هیچ عنوان گاز اشک‌آور نبوده و نوعی گاز اعصاب بوده است.

عوارض کسانی که این گازها را استنشاق کرده بودند مواردی چون از دست دادن هشیاری، بی‌خوابی، از دست رفتن موقت حافظه و گرفتگی عضلات را شامل می‌شد.

طبق آنچه در فیلم نوار غزه ساخته جیمز لانگلی آمده شاهدان عینی گفته‌اند سربازان اسرائیلی اصرار داشته‌اند محفظه‌های حاوی این گازها را جمع‌آوری کنند.

در همین سال شبکه خبری الجزیره گزارش داد یک استاد شیمی به نام عاونی خطیب از دانشگاه هبرون گفته است که برخی از عوارض شیمیایی یافت شده در برخی از ساکنان شهر الزاویه ممکن است به خاطر استفاده از یک ماده شیمیایی باشد که ویژگیهایی بین گاز اشک‌آور طبیعی و سلاح شیمیایی دارند.

منبع:فارس